Ria, de Huishoudorganizer, nu, 3 oktober 2012 in de LINDA Wonen, pagina 127
Voor de LINDA Wonen heeft Eva Loesberg mij geinterviewd over mijn beroep organizer en Jeroen Hofman heeft mij geportretteerd.
Ria Stikkelman (47)
“Mijn moeder was zeer gestructureerd. Wasgoed werd meteen weggestreken. Kranten werden gelezen en naar de papierbak gebracht. Kleren hingen in de kast.
Ik was huismoeder, maar wilde weer aan het werk. Een vriendin van me bracht me op het idee om professional organizer te worden. Ze had slaapproblemen. Toen ik haar kamer zag, begreep ik waarom. Er stonden wel zes stoelen, een keukenmachine die nog moest worden uitgepakt en allemaal hobbyspullen. We hebben anderhalve containerbak weggegooid. De kast kon weer dicht. En mijn vriendin kon weer slapen.
Naast drukke gezinnen help ik oudere mensen, die na hun dood hun kinderen niet met hun spullen willen opzadelen. Ik plan de erfenis, breng de administratie op orde, regel de verzekering en zoek oude spullen en foto’s voor hen uit.
De ene week ben ik twee ochtenden aan het werk, de andere vier. Ik houd voldoende tijd over om mijn eigen huis netjes te houden. En mijn kinderen helpen een handje mee. Ze maken hun eigen bed op, halen de gymtassen leeg, en gooien hun kleren in de wasmand.”
Meer weten Wil je meer weten over mijn werk als professional organizer? Kijk dan even op mijn website of neem contact met me op: mobiel 06 – 429 308 27!
Mooie foto! En leuk stuk.
Grappig wel dat ik echt heel anders ben. Ik vind het jammer dat mijn moeder geen enkele tekening van me bewaard heeft. Dus ik bewaar ze wel voor mijn kinderen.
Ik heb meestal onvoldoende tijd om mijn huis netjes te houden. Ik doe dat een keer per week voordat de schoonmaak hulp komt. Een goede manier om voor mij de opruim discipline te handhaven. Ze kwam deze week niet en dan kan je zien ook! 😉
Hoi Ilonkaa,
Lees nu pas je reactie. Ja, en zelf bewaar ik dan weer tekeningen van mijn kinderen (op dringend advies van een vriendin die schooljuf is) ingeplakt in een Hematekenboek. En dan denk ik dat mijn ene kind blij is later met de tekeningen en het andere kind het boek weggooit. Ach ja!